ชัชรินทร์ ไชยวัฒน์ เขียนไว้บางส่วนของคำนำว่า….

….นอกจากความคมคาย ความปราดเปรื่อง
ในการใช้ภาษาด้วยศัพท์แสงแบบคนรุ่นใหม่
และเข้าถึงจิตใจของคนรุ่นหลังแล้ว

งานเขียนของ ศุ บุญเลี้ยง ยังมีความสนใจต่อสังคม
ต่อผู้อื่น ต่อสิ่งสร้างสรรค์
มากพอที่จะทำให้เขาโดดเด่น แบบถนัดชัดเจน

เพราะเชื่อว่า ประสบการณ์ที่ได้รับจากการเดินทางนั้น
หากถูกนำมาสรุปบน ‘เป้าหมาย’ ที่ไม่เปลี่ยนแปลง

จะนำมาซึ่งวิธีการของยุคสมัย
เป็นแนวทางที่จะนำพาขบวนให้คนรุ่นต่อไป
จดจำเป็นแบบอย่าง
ซึ่งผมค่อนข้างเชื่อว่า ศุ บุญเลี้ยง
มีขีดความสามารถสูงพอที่จะทำภารกิจนี้ได้…..