2 สอบสัมภาษณ์
วันหนึ่งผมได้รับคำถามจากแม่ว่า
“เรียนที่นี่เอาไหมลูก อยู่ประจำที่นี่ ไม่ต้องกลับไปเรียนบ้านเราแล้ว”
ผมทำเป็นคิดๆ ถามโน่น ถามนี่ แต่ใจนะ โอเคอยู่แล้ว

ทำไมจะไม่โอเคละ พี่ผมเขาเคยเล่าให้ฟังบ่อยๆว่า

อาจารย์ที่สอนป.7นะ แต่ละคน ดุยังกะเสือ

ตีเด็กทุกวัน วันไหน ไม่ได้ด่าไม่ได้ตี วันนั้นก็เป็นวันหยุดราชการ
ตอนนั้นผมเหมือนยกโต๊ะสนุ๊ก ออกจากออกเลยทีเดียว

เมื่อโอเคก็เป็นอันว่า ผมก็ไปสมัคร

ไปทำอะไรบ้างก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า ไปกันหลายยกหลายที
จนถึงวันสอบสัมภาษณ์ จึงรู้ว่า “ประจำที่นี่”ที่แม่บอกนั้น มันไม่ใช่ที่นี่หรอก

แต่มันเป็นที่โน่น ที่โน่นนะที่สามพราน แน๊ะ อยู่จังหวัดนครปฐมต่างหาก

ผมเพิ่งรู้วันสอบเพราะว่า ตอนนั่งอยู่บนรถ พี่สาวเขาติวให้ว่า
“ถนนที่ผ่านโรงเรียนนี่ เพชรเกษม นะ”
“แม่น้ำที่ผ่านข้างนะ แม่น้ำท่าจีน “
“โรงเรียนตั้งอยู่ อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม”

เอ๊ะ นครปฐมทำไมผมไม่เห็น เจดีย์สูงเลยละ ตอนนั่งรถไฟมายังเห็นเลย
วะ ก็นครปฐมมันเล็กเหมือน เกาะที่เราอยู่เสียเมื่อไหร่เล่า
จะได้เห็นหมด

ลืมบอกไปว่า บ้านผมอยู่บนเกาะเล็กๆทางใต้ ของประเทศไทย
(พูดไปแล้ว ก็ลูกน้ำเค็มละครับ ไว้ว่างๆจะเขียนเรื่องแถบบ้านให้อ่านเล่นๆ)
ทีนี้พอรถมันวิ่งไปจะถึงโรงเรียน ก็จะต้องข้ามสะพานก่อน
ผมอ่านป้าย เขียนไว้ว่า
“แม่น้ำนครชัยศรี” เอาละสิ ผมชักงง
“พี่ๆแม่น้ำนครชัยศรีต่างหาก ไหนบอกว่าท่าจีน”
“เออ นครชัยศรี ก็นครชัยศรี ก็จำที่มันถูกสิ พี่คงจำผิดไป
แม่น้ำท่าจีนนะ มันคงอยู่แถวๆ สมุทรสาครละมั้ง”

ตอนสอบจริงๆ อาจารย์ไม่ถามหรอก
แต่ผมถามอาจารย์ว่า มันแม่น้ำอะไรกันแน่
“มันก็แม่น้ำเดียวกันนั่นแหละ แต่เขาเรียกคนละอย่างกัน”
นั่นสิผมถึงว่า ผมเรียนวิชาภูมิศาสตร์มาแล้วนี่นา
ตอนป.5ป.6 อาจารย์บอกหลายครั้งแล้ว ชื่อมันจะเปลี่ยนไปตามที่มันไหลผ่าน

ตอนสอบสัมภาษณ์ผมพอจำได้บ้าง
อาจารย์ทำหน้าดุๆ แล้วถามชื่อ พ่ออาชีพพ่อ แล้วก็…
“ตอนนี้ พระบรมโอรสษาธิราช เรียนอยู่ประเทศอะไรเธอรู้มั้ย”
ไอ้ผมก็พอจะมีเชาว์กับเขาอยู่บ้าง
คนระดับฟ้าชายคงไม่ไปประเทศกระจอกหรอก
คงไปทางพวกฝรั่ง
“เฮ้อ เรียนที่ ฝรั่งเศสครับ” ผมตอบไปด้วยความไม่แน่ใจ
ว่า อังกฤษ หรือ ฝรั่งเศส คิดว่ามันต้องอันใดอันหนึ่งนี่แหละ
“ …ออสเตรเลีย” อาจารย์เฉลย แล้วติ้กเครื่องหมายลงในกระดาษ
“ครับ ผมไม่ทราบครับ”

พี่สาวสอนว่า อาจารย์ถามอะไรตอบไม่ได้ ก็ขอให้บอกว่า ไม่ทราบครับ
อย่านั่งเฉย
อาจาย์ยิ้มแล้วถามคำถามใหม่ว่า
“บ้านเธออยู่ที่ไหน”
“สุราษฎร์ครับ”
“โคราชเหรอ”
“ไม่ใช่ครับสุราษฎร์ธานีครับ”
“สุราษฎร์ธานีมีอะไรสำคัญบ้าง ลองเล่าให้ครูฟังสิ”
“คือบ้านผมอยู่ เกาะสมุยครับไม่ได้อยู่สุราษฎร์ธานี คืออยู่ห่างจากสุราษฎร์ธานี”
“อ๋อ เกาะสมุย เออ เกาะสมุย มีที่เที่ยวอะไรบ้าง”
“มีน้ำตกครับ สองน้ำตก และก็มีพวกทะเลแหละครับ มีโรงหนังด้วยครับ”
แล้วก็อีกหลายๆคำถาม ที่ทำให้ผมปากสั่น ยุกยิกไปหมด

แขนขาสั่น รวมทั้งปากคอเหมือนมีอะไรอุดอยู่ตรงคอหอย

กลืนน้ำลายก็ยากเต็มที
ในที่สุดผมก็ผ่านด่านสำเร็จ

ผมสอบผ่านได้เข้าเรียน
ผมดีใจมากหลังจากได้ยินอาจารย์ประกาศว่า
พวกนักเรียนที่มาสอบเข้าชั้นป.7 นั้น
ไม่ต้องสอบข้อเขียน เพราะทางโรงเรียนจะรับทั้งหมด
เพราะสมัครเข้าป.7 แค่7-8คนเท่านั้น
(ไชโย ๆๆๆ ในใจหลายร้อยครั้ง)