ครูภาษาไทยที่นอนหลับไหล
คือสาเหตุที่ผมไม่ชอบต้นไม้บนทางเท้า
เวลาผมเดินไปไหนแล้วเห็นกระถางต้นไม้บนทางเท้า แทนที่ผมจะรู้สึกชื่นใจ เหมือนคนทั่วไป หัวใจผมกับเศร้าสลดทุกคราไป
ทางเท้ามีไว้สำหรับให้เดิน ให้สัญจร สะดวกสบาย บางครั้งมีให้คนที่จำเป็นค้าขาย แต่คนที่รักต้นไม้บางครั้งก็เอาไว้ปลูกต้นไม้
ปัญหาอยู่ตรงกระถางที่วางไว้ และการไม่จัดการที่เป็นระเบียบ มันมักวางเกะกะและรบกวนการเดิน
เพียงแค่เราเดินเลี่ยงสักนิด ชีวิตที่ลำบากก็เหมือนจะง่ายขึ้น ทำไมต้องไปคิดอะไรมากมาย จะรักษาระบบระเบียบไปทำไม กะอีแค่กระถางต้นไม้
ครูจันทร์เพ็ญ เป็นครูภาษาไทยที่แสนจะใจดี นอกจากสอนเข้าใจแล้ว จิตใจยังเปี่ยมไมตรี เป็นที่รักของเด็กนักเรียนประจำที่ขาดแคลนความรักจากครอบครัวอยู่แล้ว
การมีครูดีๆ อยู่ใกล้ๆ ให้ความอบอุ่น คุ้นเคย และคุ้มครอง สร้างความหมายที่ลึกล้ำเกินจะหาคำภาษาไทยมาอธิบาย บางคนเรียกแม่ ศิษย์บางคนเรียกยาย ตามแต่ใครจะสะดวกปาก
ครูเคยสอนอยู่ที่โรงเรียนภปร.ราชวิทยาลัย จนเกษียณ
ชีวิตหลังทำงานมานานของครูน่าจะรื่นรมย์ เพราะมีลูกศิษย์ลูกหา ทั่วไทย จะไปทางไหน ลูกศิษย์ก็ยินดีต้อนรับ
ไม่เพียงลูกศิษย์ บุตรหลานของครูก็มีอีกมาก
หนึ่งในนั้น เป็นคุณหมออยู่ที่หาดใหญ่สงขลา ตามประสาคุณยาย การได้ไปอยู่ใกล้ชิดลูกหลาน ในต่างจังหวัด เป็นช่วงเวลาที่น่าจะมีความสุข
แต่วันหนึ่งกลางเมืองหาดใหญ่ ครูเดินเล่นซื้อของตามประสา เมืองที่มากไปด้วยร้านค้า
ขณะที่เดินผ่านทางเท้าที่เจ้าของ นำเอากระถางต้นไม้มาวางล้ำเขต ไม่สะดวกต่อการเดินเหิน ครูจำต้องเบี่ยงตัวลงมาบนถนน
เป็นจังหวะเดียวกับที่ รถคันหนึ่งเฉี่ยวครูล้ม ศีรษะครูกระแทกเข้ากับ ของแข็งริมทาง และ ตั้งแต่วันนั้นผ่านมานานหลายปี
ครูยังต้องนอนบนเตียง ยังไม่ฟื้นมาสนทนากับใครได้อีก
เป็นความเศร้าที่ยากจะเยียวยา ลูกศิษย์ลูกหา อาจจะพอแวะเวียนไปเยี่ยม สนับสนุนค่าดูแลรักษา บางครั้งครูจะขยับมือ ขยิบตา และบางครา ลองให้ครูจับปากกา เขียนชื่อบนกระดาษ เพื่อบอกว่า ครูรับรู้การมาเยือน ครูพยายามเขียนชื่อของผม เขียนด้วยลายมือยึกยืออ่านออกว่า ครูจำชื่อลูกศิษย์คนนี้ได้
ครูคงลุกขึ้นมาสอนใครไม่ได้อีก แต่บทเรียนที่เกิดขึ้นกับครู ทำให้ผมอยากใช้มันเป็นบทเรียนว่า เราต้องรักษาระเบียบ หรืออย่าละเลยในสิ่งเล็กๆน้อย
ดังนั้นเวลาผมเดินผ่านกระถางต้นไม้ในหมู่บ้าน แล้วเห็นมันถูกจัดวางล้ำออกมาบนทางเท้า ผมต้องไปขอร้องเพื่อนบ้าน และยามหมู่บ้าน ว่าเราช่วยขยับเข้าไปอีกนิดให้พ้นทางเดิน หรือทางวิ่งเล่นของเด็กๆ
ไม่ได้บอกเพื่อนบ้านหรอกว่าทำไม ผมจึงซีเรียสกับกระถางที่ล้ำทางเดินออกมา แค่ไม่กี่นิ้ว
วันครูปีนี้
ผมจะทำอะไรได้ดีกว่านี้
ถ้าไม่ใช่การรำฤกนึกถึงครู ด้วยการเขียน
16 มกรา 2557
ตัวอย่างเพลง “ไหว้ครู” บางส่วน
———————————————————————————————————————–
อ่านเพลงอื่นๆได้ที่นี่
กาแฟ
ฉันจะยืมยางลบใคร
เติมใจให้กัน
หัวใจหล่นที่สกลนคร
